Koncepcja kościoła parafialnego pw. Najświętszego Serca Jezusa w Krakowie-Pychowicach wraz z budynkiem plebanii mieszkalno-usługowym oraz ośrodkiem dydaktyczno-oświatowym

Projekt bryły kościoła - widok na fasadę frontową

architektura: arch. Ryszard Frankowicz, arch. Joanna Janik-Łopata
lokalizacja: Kraków-Pychowice
data: 2015 – 2017
inwestor: prywatny
zakres: wielobranżowy projekt budowlano-wykonawczy
powierzchnia użytkowa: ok. 1450 m2

Koncepcja kościoła parafialnego pw. Najświętszego Serca Jezusa w Krakowie-Pychowicach wraz z budynkiem plebanii oraz ośrodkiem dydaktyczno-oświatowym
Projekt wnętrza kościoła - widok wnętrza od kruchty na nawę główną

Wnętrze prezbiterium zaprojektowano jako skromne, ujmujące prostotą kompozycji, jednocześnie angażujące wyobraźnię oglądającego. w zamyśle
uwaga wiernych powinna być skoncentrowana na scenie ołtarzowej przedstawiającej świetlistą postać Pana Jezusa, przygarniającego każdego człowieka. Rzeźba oświetlona światłem dziennym przez świetlik tunelowy, powinna przykuwać uwagę wiernych, jednocześnie pozwalając na dostrzeżenie subtelnie zarysowanego tła. Wyrastający ponad głową Zbawiciela półkolisty witraż powinien zręcznie operować kolorem, który jak w malarstwie ikonograficznym przyjmuje znaczenie słowa. Błękit witraża oznacza nieskończoność nieba, symbol innego, wiecznego świata, otwierający nas na perspektywę wieczności. Delikatnie zarysowana tęcza w górnym łuku witrażowym symbolizuje przymierze, wierność Boga człowiekowi.
Rozeta usytuowana centralnie nad łukiem przywołuje symbolikę Najświętszego Serca Pana Jezusa, poprzez nawiązanie do XVII wiecznej symboliki serca płonącego miłością z którego wyrasta krzyż. Boczne postacie świętych umieszczone we wnękach otwierających się na prezbiterium powinny „pokazywać” nam Pana.
Elementy mensy ołtarzowej, ambony i chrzcielnicy – szlachetne i proste kamienne ciosy z oszczędną symboliką chrześcijańską, „ wyrastają” z posadzki .
Zastosowanie rytmicznej, niekonwencjonalnej konstrukcji dachowej – wiązarów oraz słupów z drewna klejonego „zmiękcza” wrażenie pozornej surowości wnętrza. Kontrast pomiędzy podniesionym łukiem nawy głównej i obniżonych poziomych belek naw bocznych, mimo nakrycia wspólnym zadaszeniem, nasuwa skojarzenia wczesnego układu bazylikowego – wprowadzając nas kolejny raz w przestrzeń kształtowaną w oparciu o wzorce romańskie.

Zespół Parkowo-Pałacowy w Łodygowicach
remont generalny
lokalizacja: Łodygowice
data: 2013 – 2014
kategoria: obiekt wpisany do rejestru zabytków
architektura: Magdalena Piątek, Joanna Janik-Łopata

zakres: wielobranżowy projekt budowlany, kosztorys inwestorski, specyfikacje techniczne wykonania i odbioru robót, nadzór autorski
powierzchnia użytkowa: ok. 960 m2
inwestor: publiczny
fot. STUDIO A

Zespół Parkowo-Pałacowy w Łodygowicach
Widok na Oranżerię Pałacową

Zespół Szkół Specjalnych w Łodygowicach
remont i rozbudowa zabytkowego budynku szkolnego
lokalizacja: Łodygowice
data: 2012 – 2013
kategoria: obiekt użyteczności publicznej, wpisany do rejestru zabytków
architektura: Magdalena Piątek Joanna Janik-Łopata

zakres: koncepcja, wielobranżowy projekt budowlany, program prac konserwatorskich, kosztorys inwestorski, specyfikacje techniczne wykonania i odbioru robót, nadzór autorski
powierzchnia zabudowy: 680 m2
powierzchnia użytkowa: 1300 m2
kubatura: 5150 m3
inwestor: publiczny

Zespół Szkół Specjalnych w Łodygowicach
Widok strefy wejściowej

Koncepcja sali sportowej przy Liceum Ogólnokształcącym w Żywcu
architektura: Magdalena Piątek, Joanna Janik-Łopata

Koncepcja sali sportowej przy Liceum Ogólnokształcącym w Żywcu
architektura: Magdalena Piątek, Joanna Janik-Łopata

Medical House
Centrum medyczne
lokalizacja: Żywiec
data: 2011 – 2014
kategoria: Obiekt usługowy
architektura: arch. Magdalena Piątek, arch. Joanna Janik-Łopata
zakres: koncepcja, projekt budowlany, projekt aranżacji wnętrz, nadzór autorski
inwestor: prywatny

Przejście podziemne w ciągu ulicy Krupówki i na Gubałówkę w Zakopanem

projekt 2005-2006
realizacja 2007-2008

architektura:
arch. Przemysław Flaga, arch. Joanna Janik-Łopata

inwestor:publiczny

Założeniem projektu było wkomponowanie w trudną lokalizację wygodnego i funkcjonalnego przejścia podziemnego będącego atrakcyjnym elementem głównej osi spacerowej Zakopanego. Przejście ma stanowić akcent widokowy „bramę" identyfikującą ważny punkt w mieście.

Układ pięciu rzeźbiarsko skomponowanych wiat w konstrukcji z drewna klejonego identyfikuje obiekt w przestrzeni miasta. Zastosowanie szkła dodaje obiektowi lekkości, jednocześnie angażując światło jako czynnik budujący architekturę.

W projekcie starano się utrzymać równowagę pomiędzy aspektem funkcjonalnym kierującym w stronę „zamykania" przejścia, z postulatem otwarcia na przyległy teren. Zadaszonym schodom towarzyszą zielone skarpy i obniżenia murów z niskopienną roślinnością, a schodom od strony Krupówek fakturowa ściana z gnejsu.
Architektura przejścia prowokuje do zmiany myślenia o obiektach inżynierskich w kategoriach czysto technicznych rozwiązań. Przestrzenna faktura ścian w połączeniu z ekspresyjną formą zadaszeń ma przypominać formacje skalne pobliskich dolin tatrzańskich, nawiązując do walorów krajobrazowych Skalnego Podhala.

Przejście podziemne w ciągu ulicy Krupówki i na Gubałówkę w Zakopanem

Przejście podziemne w ciągu ulicy Krupówki i na Gubałówkę w Zakopanem

Przejście podziemne w ciągu ulicy Krupówki i na Gubałówkę w Zakopanem

Widok przeszklonej wiaty od strony ulicy Kościeliskiej

Przejście podziemne w ciągu ulicy Krupówki i na Gubałówkę w Zakopanem

Widok na przeszklony szyb windowy z perspektywy dolnego poziomu przejścia.

Przejście podziemne w ciągu ulicy Krupówki i na Gubałówkę w Zakopanem

Widok na przystanek autobusowy stanowiący element projektu.
Wiata przystankowa została ukształtowana w analogiczny sposób jak pozostałe zadaszenia przejścia.